Likovi legendi amaterskog pozorišnog života u Bogatiću na zgradi Doma kulture podsećaju na kulturne stvaraoce koji su udarili temelje pozorišnom životu u Bogatiću i koji su svojim radom doprineli da Pozorište uspešno opstaje od 1950. godine! Jedan od legendarnih glumaca AP „Janko Veselinović“, Dragoslav Dakić, na zalasku svoje karijere 1995. godine govorio je o svojim počecima, ali je podsetio i na imena ostalih prvih glumaca koje je publika volela, a neki od njih su još tada pali u zaborav.
Dragoslav Dakić Daka je na pozorišnoj sceni u Bogatiću proveo skoro pola veka. Amaterskom pozorištu se priključio 1951. godine i do 1995. godine ostvario je veliki broj uloga, od Marka Simića u „Ugašenom ognjištu“, Vula Pupavca u „Podvali“, Barona Golića u „Laži i paralaži“, Mitketa u „Koštani“ do profesora Hadži Pančića u „Đeneralu Milanu Nediću“.
Monodramu „Kralj Pilip“ izvedo je više od 500 puta širom ondašnje Jugoslavije. Prema nekim podacima, ovu monodramu videlo je oko 20.000 gledalaca.
Kao devetnaestogodišnjak borio se protiv fašističkog okupatora u sastavu 25. Slavonske brigade od 1944. godine. U borbama je ostao bez šake desne ruke u kojoj mu je eksplodirala ručna bomba i bez vida u desnom oku.
– Jeste da više ne mogu svirati na svojim omiljenim instrumentima, ali mogu glumiti – prisećao se teških trenutaka iz svoje mladosti iz Doma invalida u Aranđelovcu u kojem je boravio posle zadobijenih povreda u ratu.
U tom Domu je 1945. godine prvi put nastupio kao mladi glumac. Bogatić je imao sreću da se 1951. Dakić vrati u sredinu iz koje je ponikao i priključi dramskoj sekciji ondašnjeg Kulturno-umetničkog društva iz koje je izraslo Amatersko pozorište „Janko Veselinović“.
Osim u dramskoj sekciji, a potom i u Pozorištu, Dragoslav Dakić je od osnivanja, 1978. godine, bio aktivan član „Mačvanskih jarana“. Pored njega, od osnivanja ove izvorne grupe bili su i Bora Berić, Bora Nosović, Živan Drezgić, Živko Maletić, Ljubisav Tomić, Veselin Lovčević i vođa grupe i stručni rukovodilac Jezdimir Alimpić.
Sećanje Dragoslava Dakića
Od osnivanja dramske sekcije pri ondašnjem Kulturno-umetničkom društvu „Janko Veselinović“, u Amaterskom pozorištu veliki broj članova je ostavio svoj pečat: glumci, muzičari, pevači, slikari, stolari, kolari, električari i drugih zanimanja i zvanja. Vreme čini svoje pa su pojedina imena posle 66 godina, neopravdano, pala u zaborav.
U zabeleženim sećanjima 1995. godine, kada je Pozorište proslavljalo 45 godina rada, Dakić, koji je u pozorište došao samo godinu dana nakon osnivanja, pričao je:
– Zato se treba prisetiti i njih, koji su doprineli radu pozorišta, a to su: Dušan Pavlović – Đeda, šef katastra u Bogatiću, Žoja Đurđević, rukovodilac „Žitoprometa“, Dragoljub Đenadić Đena, prosvetni radnik, Brana Stamenić, službenik, Rajko Pavić, službenik, Ljubomir Gagić – Ćira, službenik, Revizor Nešić, radnik, Nikodin Berić, službenik, Živko Maletić, poljoprivrednik, Jezdimir Alimpić Jezda, službenik, Zorica Berić, zdravstveni radnik, Vuka Radovanović, babica, Miroslav Ković Tesla, radnik, Mićura Jovanović, radnik, Mija Manjić, službenik.
Dragoljub Đenadić Đena je duži niz godina bio aktivni član društva i kao rukovodilac muzičke sekcije mnogo je doprineo uspesima pozorišta kao glumac, a posebno kao muzičar jer ni jedna predstava u kojoj je bila neophodna muzika nije pripremana bez njega i njegove violine ili prima. Mačvi je podario izuzetno lepe pesme.
Brana Stamenić, rodom iz Lipolista, bio je predsednik omladine i veliki pozorišni zaljubljenik i vrsni glumac. Posebnu kreaciju je ostvario ulogom Neše advokata u predstavi „Podvala“. Tragično je izgubio život.
Rajko Pavić iz Crne Bare službovao je u Bogatiću, a kao član pozorišta imao je vrlo istaknutu ulogu kao glumac i organizator poslova u pozorištu. Tamo gde je Rajko radio moralo se ozbiljno prilaziti poslu. Svaka uloga koju je Rajko tumačio u pozorišnim predstavama bila je izuzetno zapažena, a posebno uloga Ćate u „Ugašenom ognjištu“ i Tase praktikanta u „Sumnjivom licu“. Teška bolest usred pozorišne sezone zauvek ga je istrgla iz redova pozorišnih stvaralaca.
Zorica Berić je bila glumica izuzetne sposobnosti da iz lika koji tumači izvuče maksimum. Zorica je glumila likove mladih devojaka, maštara i zanesenjaka, poput uloge u „Laži i paralaži“. Toliko je bila ubedljiva u verovanju Baronu Tošiću da se jednom gledaocu oteo glas iz publike: Zar ne vidiš koliko te laže, pobogu. Nastao je kratak smeh u gledalištu.
Miroslav Ković Tesla, taj neumorni pozorišni entuzijasta, bio je takav pozorišni zaljubljenik o čijem pristupu u radu u pozorištu može da se održi seminar mladim glumcima kako treba ozbiljno i predano prilaziti poslu. Tesla je svoj nadimak opravdao time da, kako narod kaže, ono što okom vidi, to rukom stvori. Tako je bilo pune 43 godine njegovog angažovanja, sve do iznenadne smrti. Njegove glumačke kreacije su bile toliko upečatljive da su se dugo pamtile.
(Iz sećanja Dragoslava Dakića zabeleženih 1995. godine)
D. GRUJIĆ