Na terenima Lovačkog udruženja “Mačva” u nedelju, 6. marta sprovešće se redovno prebrojavanje divljači po lovačkim sekcijama.
Brojanje divljači, odnosno utvrđivanje brojnog stanja gajenih vrsta divljači je preduslov za realnu ocenu biološkog stanja divljači u lovištu i osnova je za sva planiranja zaštite, gajenja i korišćenja divljači. Korisnici lovišta (preduzeća, lovačka udruženja i sl.) su dužni da utvrde stanje populacija divljači po vrstama i po strukturi (polna, starosna i trofejna), odnosno izvrše brojanje divljači pre izrade godišnjeg plana gazdovanja lovištem za lovnu godinu (period 1. april tekuće godine do 31. marta naredne godine).
Brojanje divljači se obavlja u “proleće” krajem februara i u martu, odnosno po prestanku zime, a pre kretanja vegetacije dok je vidljivost i preglednost terena dobra. Prolećno brojanje služi utvrđivanju matičnog fonda (zapata) divljači, polne i starosne strukture. Pre pristupa brojanju divljači potrebno je izvršiti odgovarajuće pripreme, odnosno izabrati odgovarajuće površine koje najbolje reprezentuju (predstavljaju ) celo lovište. Treba izabrati najmanje tri različite površine : – sa najvećom “gustinom” divljači, sa srednjom “gustinom” divljači, sa najmanjom “gustinom” divljači. Brojanjem treba obuhvatiti što veću površinu lovišta, i veći broj različitih reprezentativnih površina (deset i više) radi dobijanja realne brojnosti divljači. Ustanovljavanje brojnog stanja divljači se obavlja brojanjem na oglednim (primernim) površi- nama (pruge, kvadrati ili krugovi), kojima se obuhvata najmanje 10 % površine staništa, odnosno lovno-produktivnih površina, totalnim brojanjem ili procenom, zavisno od pojedinih vrsta divljači. Brojno stanje zeca, fazana i poljske jarebice utvrđuje se brojanjem na primernim površinama.
Na lovno-produktivnoj površini – staništu pojedinih vrsta divljači utvrde se mesta za postavljanje pruga, tako da se obuhvate delovi staništa sa najmanjom, srednjom i najboljom “gustinom” pojedinih vrsta divljači. Širina primerne površine – pruge, obično iznosi 200 metara uz mogućnost odstupanja u vezi sa uslovima terena do 100 metara naniže, odnosno do 300 metara naviše. Dužina primerne površine – pruge, obično iznosi do 4.000 metarta sa mogućim odstupanjima naniže, s tim da ne bude manja od 1.000 metara. Ukupna površina primernih pruga u jednom lovištu treba da obuhvati najmanje 10 % lovno-produktivne površine za pojedine vrste divljači.
Odabrane primerne površine se ucrtavaju u mapu lovišta razmere 1 : 50.000, a zatim na pogodan način, obeležavaju na terenu, najmanje tri dana pred brojanje. Ako su primerne površine celishodno odabrane, onda imaju stalni karakter. Brojači se raspoređuju duž početne linije primerne pruge na rastojanju 20-30 metara jedan od drugog. Zatim se ravnomerno kreću i broje – beleže svu divljač koja se podigne sa njihove desne strane (ili sa leve strane zavisno od dogovora pre početka brojanja), te o zabeleženoj divljači obaveštavaju svoje susede sa desne (ili leve ) strane da bi se izbeglo duplo brojanje. Ako na lovno-produktivnoj, a time i na primernoj površini, normalno egzistira više vrsta divljači (na primer zec, fazan, poljska jarebica i druge vrste), mogu se brojati istovremeno. Ako je divljač rasprostranjena po celom lovištu, pa i uz različite gustine populacije, onda se površina lovišta poistovećuje sa lovno-produktivnom površinom za pojedine vrste divljači. Divljač se broji na svim „primernim“ površinama istovremeno, a po potrebi i u saradnji sa susednim lovištima.
Pripremio: D. Popović
Foto: N. Popović